Bu rejimin tarihinde ülke topraklarını talan etmenin dışında bir başarı bulamazsınız. Dış politika fiyaskoları bir yana, eğitim, sağlık, ekonomi yönetimi çöktü. En son olarak orman yangınları karşısında, çaresizliğini açıklama çabaları da iflas etti.
Bu rejimin tarihinde ülke topraklarını talan etmenin dışında bir başarı bulamazsınız. Dış politika fiyaskoları bir yana, eğitim, sağlık, ekonomi yönetimi çöktü. En son olarak orman yangınları karşısında, çaresizliğini açıklama çabaları da iflas etti. Bu fiyaskoları esas olarak iki etkene bağlayabiliriz: “Dünya görüşü” ve devleti “bir”leştirme çabası.
Şizofren-Paranoyak
Siyasal İslamın AKP rejiminin “dünya görüşünü”, esas olarak iki vektörün bileşkesi olarak düşünebiliriz. Birincisi, kendi projelerini, arzularını, verili gerçekliğin yerine koymak. İkincisi, bu dünyayı tanrının, öncelikle de erkeklere, arzuları doğrultusunda kullanmaları ve tüketmeleri için bahşettiği geçici bir “durak” olarak görmek.
Birinci durumda, projeleri, arzuları gerçekliğin duvarına çarpınca, projelerini, arzularını boşa çıkarmak için komplolar kuran, onları kıskanan şeytani (çünkü, tanrı onlardan yanadır) emellere sahip dış güçler aramaya başlıyorlar. Verili gerçeklik ile akıllarındaki tasarımlar, beklentiler arasındaki uyumsuzluk, şizofren-paranoyak ve hemen her düş kırıklığında, yakıp yıkmaya öldürmeye, tecavüze eğilimli kafalar yaratıyor.
İkincisi, bu “dünya görüşü”, erkeğin, doğal kaynakları sınır tanımadan tüketme, kadınları ve çocukları, tanrının bahşettiği nesneler olarak, hazlarının doğrultusunda kullanma hakkına sahip olduğunu söylüyor. Bu hakkı sınırlayan yasalar, ahlaki kurallar ise kolaylıkla yok sayılarak aşılabiliyor.
Bu “dünya görüşünün”, iki unsurunu bir araya koyduğumuzda, siyasal İslamın “bu dünyanın”, ekonomi (üretim ve kaynak dağılımı), küresel ısınma, çevre kirlenmesi gibi sorunlarını, toplumsal ve insani öncelikler yerine, kendi arzularının gereğine göre değerlendirmesini, kaynakları ve kurumları da çözüm çabalarından, tüketime yönlendirmesini bekleyebiliriz.
“İstanbul Sözleşmesi”nden çıkıştan bu yangın krizi sırasında devletin araçlarının ve kurumlarının sefilliğine, AKP liderliğinin çay paketi atmaktan “gelip yağmur duasına çıkma” niyetine, hemen şeytani aktörlere aramasına, “Keşke benim evim yansaydı diyecekler” saçmalığına kadar, modern aklın kavraması olanaksız tepkilerine bakarak, bu beklentilerin doğrulandığını söyleyebiliriz….
…Ergin YILDIZOĞLU’nun Cumhuriyet’teki yazısının tamamını okumak için TIKLAYIN