Bu ülkede en az bir kez katliamın, ölümün kıyısından dönen tahmini en az on milyon insan var. Kendisine devrimciyim diyen, sola azıcık ucundan bulaşan herkesin aklının bir köşesinde bulunan, bizden öncekilerin de öyle ya da bu şekilde mutlaka gördüğü bir gerçeklik aslında. Bu tarz durumlarda genelde sus pus olurum kelimeler anlamsızlaşır ancak şimdi gözyaşları içerisinde af dilemek istiyorum.
Orada ölen tüm herkesten, yaralanan şu an hastanelerde olan, yakınlarını kaybeden ve öyle ya da böyle hayatını birkaç dakika ve birkaç metre ile kurtaran, kilometrelerce öteden Barış için gelen herkesten, bir Ankaralı devrimci olarak af dilenmek dışında bir şansımın olmadığını biliyorum.
Halaya duran sesinize ses olamadığımız için affedin bizi!
Sizleri koruyamadığımız için affedin bizi!
Nefesiniz tükendiğinde nefes olamadığımız için affedin bizi!
Fazladan uyuduğumuz her bir saat için, bir gece önceden toplanma yerinde nöbet tutmadığımız için affedin bizi!
Patlamanın hemen sonrasında donup kaldığımız ve saldıran polisleri geri püskürtemediğimiz için affedin bizi!
Cenazelerinizin üzerinde gülümseyen akbabaların suratlarını dağıtamadığımız için affedin bizi!
Kanlı bedenlerinizin fotoğraflarını gördüğümüz için, bir an olsun gülümseyişleriniz yerine o fotoğraflar aklımıza geldiği için gözlerimizi kapattığımızda, affedin bizi!
Bizler çok önemli bir hata yaptık yoldaşlar, faşizme karşı savaştığımızı unuttuk, bu ülke de Barış istemenin ne kadar zor olduğunu unuttuk, affedin bizi!
Yoldaşlar affedin bizi “güvenlik açığı” bulamayanların güvenliği sağlayacağına bir an olsun inandığımız için veya tehditleri küçümsediğimiz için, öz-savunmamızı yaratamadığımız için. Sürekli ölmemize rağmen, katillerin karşına öylece çıplak çıkardığımız için.
Suruç’un, Diyarbakır’ın ve daha önce onlarcasının hesabını sormadan sizleri Ankara’ya çağırdığımız için, geçmişimizden ders almadığımız için, affedin bizi!
Yoldaşlar, bu ülkenin başkentinde zalimlerin Şam da, yapamadıklarını burada yaptıklarını anlatan yalancıların televizyon karşına hala çıkabildikleri için affedin bizi!
Bu devletin bizi anamızdan doğduğumuzdan beri izleyen, nerede üç kişi olsak orada müdahale eden, liseden beri tacizlerinde sınır tanımayan, bizde olandan daha fazla resmimize sahip polislerinin o gün orada neden bulunmadığını anlamadığımız için affedin bizi!
Medya dedikleri iftira mekanizmalarıyla gece gündüz çalışan alçakların yalanlarını yeterince deşifre edemediğimiz için affedin bizi!
Bugün iş bırakmak dışında bir şey yapamadığımız için affedin bizi.
Bunu bir yazılı öz-eleştiri olarak kabul edin yoldaşlar ve cenazelerinizde sessiz sessiz ağladığımız için affedin bizi!
Boğazımda düğümlenen kelimeler ve titreyen elerim için affedin bizi!