18 Aralık 2024 günü Ankara Çankaya’da, Portakal Çiçeği Sokak’ta Dr. Necip Hablemitoğlu Parkı açılış töreni yapıldı. Ankara Büyükşehir Belediyesi tarafından yaptırılan parkın açılışına Hablemitoğlu’nun eşi Prof. Dr. Şengül Hablemitoğlu, CHP Lideri Özgür Özel, Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, çeşitli ilçe belediye başkanlarının yanı sıra 2015 tarihinde öldürülen Diyarbakır Eski Baro Başkanı Tahir Elçi’nin eşi Türkan Elçi de katıldı.
CHP Genel Başkanı Özel parkın açılışında yaptığı konuşmada Hablemitoğlu’nun Fethullah Gülen Cemaatinin devlet içindeki örgütlenmesine yönelik yazdığı kitaplara, makale ve konuşmalara dikkat çekerek; “Onun kitapları, makaleleri, söyledikleri dikkate alınsaydı, şüphesiz 15 Temmuz hiç yaşanmazdı” dedi.
Yanlış kitaba suç duyurusu
Hablemitoğlu gerçekten yaşamının son yıllarını F. Gülen Cemaatine yönelik çok ciddi eleştiriler ve çalışmalarla geçirmiş birisi. Ölümünden sonra yayımlanabilen “Köstebek” kitabı cemaatin devlet içindeki yuvalanması ve uluslararası istihbarat örgütlenmeleri ile ilişkilerini deşifre eden, yazıldığı dönemde eğer suç duyurusu olarak kabul edilse idi gerçekten de bugün Özgür Özel’in dediği gibi dinci bir örgütlenmenin 15 Temmuz darbe girişimi sürecine kadar palazlanmasını önleyebilecek bilgi belgelerle dolu bir çalışmaydı. Oysa o dönemin savcıları Hablemitoğlu’nun yanlış kitabını bir suç duyurusu metni olarak değerlendirdi ve DGM’de dava açtı!
Önceki gün, Milas’da, ’78’liler Derneği tarafından gerçekleştirilen “Milas’ın çevre sorunları, vahşi madencilik ve iklim krizi” panelindeki konuşmacılardan birisi olarak bu konuyu ele almayı tercih ettim. Yani, 2001 yılında Hablemitoğlu’nun yazdığı “Alman Vakıfları ve Bergama Dosyası” kitabını. DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel bu kitabı suç duyurusu olarak kabul edip Alman Fian Vakfı yöneticilerinin yanı sıra Bergama köylü hareketinin önderlerinin de içinde yer aldığı 15 kişiye karşı “legal Alman casusluğu” davası açmıştı.
Altın madencilerince yazdırılan kitap
Panelde bu kitabın yazıldığı dönem ve günümüzdeki etkilerinden bahsettim. Kitabın, içindeki bilgilerin derlenmesinden, basımına, dağıtımından kamuoyunun gündemine oturması için yapılan çalışmalara kadar her aşamasında altın madencilerinin parmağı olduğunu tanıklıkları ile aktardım. Kitabın etkisi ile Bergama köylülerinin altın madeni karşıtı mücadelesinin nasıl ötekileştirildiği, nasıl ‘arkalarında Alman vakıfları olan dış güçlerin maşaları’ diye karalandığı ve nihayetinde bu psikolojik algı oyununun etkisi ile sönümlendirildiğini anlattım.
Çok değil daha bir ay önce, 2001-2002 yıllarından Bergama Ovacık Altın Madeninin çalışabilmesi için Bergama köylülerine karşı kurulan kumpas Muğla’da, Deştin köyü yakınında, ormanların içinde açılmak istenen bir çimento fabrikası için gündeme getirildi. Aynı iftira, aynı yalan-yanlış argümanlar ile çevre mücadelelerine karşı şirketlerin elindeki kutsal kitap gibi kullanılan Hablemitoğlu’nun kitabı kanıt gösterilerek ileri sürüldü.
Çevre mücadelelerine kara çalma kitabı
Tam 23 yıl önce atılan iftira, ortaya konan ‘psikolojik savaş taktiği’ o kadar işe yaramıştı ki o tarihten bugüne kadar nerede yaşam alanını korumak için kararlılıkla direnen ve şirketin-devletin başını ağrıtan bir çevre mücadelesi varsa istisnasız hemen hepsinde gündeme getirilmişti. Artvin’deki, Kaz Dağı’ndaki, Kışladağ’daki, Eskişehir’deki altın madeni karşıtı mücadelelere yönelik, Akkuyu’daki nükleer santrale karşı çıkanları itham etmek için, HES, GES, RES karşıtlarına, “jeotermal toprağı, suyu, havayı kirletiyor” diyenlere, “tarihi, kültürü yağmalatmayız, kıyılar halkındır” diye direnenlere hep aynı karalama kampanyası ve aynı “kutsal kitap” ile karşı çıktılar. Evet, Necip Hablemitoğlu’nun ilk baskısı 2001 yılı ağustosunda yapılan “Alman Vakıfları ve Bergama Dosyası” kitabı çevre mücadelelerine karşı şirketlerin elinde bir kutsal kitap gibi her mücadelenin önüne konuldu ve “Sizlerin arkasında Türkiye’nin gelişmesini istemeyen dış güçler var. Rahmetli Hablemitoğlu bunu yıllar önce yazmıştı. Hatta belki de bu yüzden öldürüldü” denildi.
Yalanın ömrü ne kadardır?
Çünkü yalanın ömrü ona inananlar olduğu sürecedir. Bu yalana da olayların önünü arkasını bilmeyen milyonları kandırmak için sermaye tarafından çok sıkça başvuruldu ve hemen her defasında kendileri açısından olumlu sonuçlar doğurduğu görüldü.
Öyle bir yalan ve iftira ki yılların emeği, direnişi, çabası, başarısı bir anda ‘Arkalarındaki dış güçlerin desteği ile ülkenin kalkınmasını istemeyenler tarafından yapılan engellemeler’ olarak kötülendi. Bu mücadelelerin içindekiler “Alman ajanı”, “dış güçlerin maşası” olarak damgalanmak istendi. Çevre mücadeleleri öyle bir cendere içine alındı ki bırakın yurt dışındaki çevre-ekoloji örgütleri ile dayanışmayı, ülke içinde yasalar çerçevesinde faaliyet gösteren yabancı dernek, vakıf, platform gibi oluşumlarla yan yana gelmeye bile çekinir oldu. Haliyle başı sıkışan şirketlerin imdadına “çevre direnişlerine karşı kutsal kitap” olan Hablemitoğlu’nun kitabı ile birlikte bu karalama çalışması yetişti!
Oysa, şirketlerin bir kutsal kitap gibi sarıldığı bu kitabın;
- Altın madencilerinin desteği ile bastırılıp dağıtıldığı,
- Kitabın ana omurgasını oluşturan ve özetle “Türkiye’deki altın madeni karşıtı mücadeleyi desteklemek Almanya’nın yararına olur” diyen Alman Kalkınma Bakanlığı belgesinin SAHTE olduğunu,
- Bu belgeyi Türkiye’deki tüm kurumlara ilettiği ama bir yanıt alamadığı ileri sürülen “İsveç’te yaşayan Prof. Dr. Metin Deliormanlı” denen kişinin yeryüzünde YAŞAMADIĞI,
- Kitaptaki sayısal verilerin YALAN olduğu,
Ve daha birçok gerçeği 2011 yılında yazdığımız “Kuyudaki Taş-Alman Vakıfları ve Bergama Gerçeği” kitabında tüm bilgi ve belgelerle ortaya koymuştuk.
2-3 bin basılan Kuyudaki Taş’ın ilk baskısı daha yeni bitti. Oysa, Hablemitoğlu’nun şirketlerin kutsal kitabı olan sahte bilgi-belgelerle yazılan kitabı hâlâ on binler halinde basılıyor, dağıtılıyor. İşte sıkıntı da burada başlıyor. Siz istediğiniz kadar gerçekleri yazın yalan sizden daha çok yol alıyorsa gerçek hep geride kalıyor! Haliyle de yalancılar bundan cesaretle yalanlarını devam ettiriyor.
Vebal
Milas’taki panelde, Bergama Altın Madeni mücadelesi sürecini de iyi bilen İzmir’de gazetecilik yapmış bir gazeteci o günlere dair tanıklıklarını anlattı. Madenle ilgili yaptığı haberlerin nasıl bir anda gazete yönetimi tarafından basılmadığını, siyasi baskıları, kulis bilgilerinin yanı sıra Alman vakıfları meselesi ile ilgili de MUÇEP’lileri iyi niyetle uyardığını, “Bakın, bu vakıflarla görüşmenizi size karşı kullanırlar” dediğini aktardı. Tam da öyle olmuştu aslında. Bir Alman Vakfının yaptığı etkinliğe davet üzerine MUÇEP tarafından gönderilen kişi ‘Alman ajanı’ diye, şirketin desteklediği yerel gazeteler tarafından hedefe konmuştu. Bu sırada Hablemitoğlu’nun yazdığı kitap da gündeme getirilmişti.
3-4 gün önce Ankara’da öldürüldüğü sokakta adına park açılan Hablemitoğlu’nun adı konuşmalarda hep Gülen Cemaatinin ülkeye vereceği zararları önceden görüp uyaran bir aydın olarak öne çıkarıldı. Ancak Türkiye çevre hareketini zan altında bırakan Bergama köylülerine attığı iftiranın vebali de hâlâ Hablemitoğlu’nun omuzlarında. Kendisinin bu yönünü de unutmamak, unutturmamak gerekiyor. Zaten bu atılan iftira tüm yönleri ile bir daha kullanılamayacak şekilde deşifre edilene kadar en başta sermayenin bunu unutturmaya hiç niyeti yok!